Сяргія Жадана любяць і ведаюць. Ня толькі ва Ўкраіне. Настолькі, наколькі ўвогуле сёньня могуць ведаць сучаснага літаратара. Кніжкі вершаў выходзяць неймавернымі для яго калегаў-паэтаў накладамі. Кожны раман чакаецца й сустракаецца з энтузіязмам. На жывых выступах разам з гуртом “Сабакі ў космасе” публіка танчыць – і гэта пад вершы. Праўда, трэба ведаць, як Сяргій іх чытае. З усіх апытаньняў вынікае, што Жадан – адзін з найаўтарытэтнейшых ва Ўкраіне празаікаў і, безумоўна, “галоўны”, калі можна так выразіцца, паэт. Хтосьці ўжо назваў яго найлепшым паэтам кірыліцы. (Не бяруся камэнтаваць, слаба ведаю, што пішуць сэрбы й балгары.) Хтосьці параўнаў зь “Бітлз” – маючы на ўвазе, што кожная новая праца пераўзыходзіць папярэднія, хоць, здавалася б, куды далей. У Беларусі Сяргія – прызнаюся зь лёгкім сумам як перакладчык – усё часьцей чытаюць проста ў арыгіналах, па-ўкраінску, прывозячы й замаўляючы сябрам з аказіяй ягоныя кніжкі. Тым ня менш, пералічыць усіх яго беларускіх перакладчыкаў – ад Алеся Аркуша да Антона Рудака – ня хопіць пальцаў на руках. І калі хтосьці й паўплываў на нашых найлепшых маладых паэтаў, то з пэўнасьцю – Жадан.